پس از اجرای پی نوبت به برپایی دیوارها می رسد. برای اجرای دیوار با استفاده از انکربولت هایی که از قبل به این منظور کار گذاشته شده اند، ابتدا تراک های کف نصب می شوند و سپس استادها به صورت کشویی داخل تراک کف قرار می گیرند. منظور از تراک اعضای افقی است که از بالا و پایین به صورت کشویی استادها را در بر می گیرند. استادها اعضای قائم و اصلی در برپایی دیوارها می باشند که نقش آن ها در سیستم سازه ای، تحمل بارهای ثقلی است. بنابراین اجزا تشکیل دهنده دیوارهای باربر و غیر باربر سیستم ساختمانی lsf، استادها و تراک ها می باشند که به شکل پانلی بارهای عمودی و جانبی را به تکیه گاه انتقال می دهند. دیوارهای باربر به عنوان انتقال دهنده بارهای عمودی ساختمان و به عنوان نگهدارنده نمای خارجی بنا و نیز جذب کننده بارهای جانبی ساختمان از جمله باد و زلزله عمل می نمایند.

در صورتی که دیوارهای غیر باربر معمولا برای جداسازی فضاهای داخلی بنا مورد استفاده قرار می گیرند. استادهای فولادی را معمولا از قبل برای عبور دادن تاسیسات سوراخ کاری می کنند و همان طور که گفته شد این استادها را معمولا از بالا و پایین با فواصل ۴۰ یا ۶۰ سانتی متری به تراک ها اتصال می دهند. در سیستم ساختمانی lsf معمولا دیوارها با اتصال دادن استادهای فولادی به تراک های فولادی؛ بادبندی شده و با نصب پانل های گچی به شکل پانلی ساخته می شوند. در صورت اضافه کردن بادبند این شیوه ساخت برای مقاومت در برابر بارهای جانبی؛ از جمله بارهای حاصل از باد و زمین لرزه خیلی مناسب می باشد. با توجه به اینکه مهاربندها از ورق های نازک به ضخامت ۰٫۸ تا ۲ میلی متر ساخته می شوند این اعضا تنها قادر به تحمل نیروهای کششی هستند. برای اطمینان از اینکه مهاربندها بلافاصله پس از رویارویی با بارهای جانبی شروع به باربری می نمایند اجزای این اعضا معمولا توام با اعمال پیش کشش اولیه خواهد بود.

نکته جالب در اجرای مهاربندها در سازه lsf این است که برخلاف سازه های فولادی معمولی که مهاربندهای ضربدری تنها در دو انتهای خود به قاب اتصال دارند؛ در سیستم lsf مهاربندها علاوه بر اتصالات انتهایی، با استفاده از پیچ های خودکار به تمام استادهای میانی نیز متصل می گردند.